محصولات جديد جزو عوامل حياتي انکار ناپذير موفقيت، براي شرکت هايي هستند که در يک محيط رقابتي و درحال تغيير فعاليت مي کنند.

.
مهم ترين عوامل درون‌سازماني که در اين تحقيق به آن‌ها پرداخته مي شود شامل گرايش کارآفرينانه، يادگيري سازماني و فرايند توسعه محصول جديد و مهم ترين عوامل برون سازماني شامل پيش‌بيني‌پذيري تقاضاي مشتري، پويايي تکنولوژيکي، پويايي بازار و شدت رقابت مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش 66 شرکت‌ صنايع غذايي استان مازندران مي‌باشد که حداقل 2 سال سابقه کار داشته و طي يک سال گذشته حداقل يک محصول جديد به بازار ارائه داده‌اند. فرضيه هاي اين تحقيق از طريق آزمون‌هاي معادلات ساختاري، همبستگي، رگرسيون‌هاي چندگانه و مرحله‌اي مورد آزمون قرار گرفته و به منظور تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي SPSS16و Visual PLS استفاده گرديد.
يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد که گرايش کار آفرينانه، فرايند توسعه محصول جديد و پيش‌بيني‌پذيري تقاضاي مشتري تاثير مستقيم معنادار و پويايي تکنولوژيکي، پويايي بازار و شدت رقابت تاثير تعديل کننده معناداري بر عملکرد محصول جديد در صنايع غذايي دارند. اما معناداري تاثير يادگيري سازماني بر عملکرد محصول جديد به اثبات نرسيد. بررسي تاثير غيرمستقيم يادگيري سازماني بر عملکرد محصول جديد نشان داد که در صنايع غذايي يادگيري سازماني زماني منجر به افزايش عملکرد محصول جديد مي‌شود که فرايند توسعه محصول جديد به عنوان متغير واسطه‌اي عمل کند. تعيين برازندگي مدل با استفاد از شاخص GOF نشان داد که مدل اصلاحي که در آن فرايند توسعه محصول جديد به عنوان متغير واسطه‌اي بين يادگيري سازماني و عملکرد محصول جديد قرار دارد از برازندگي مناسبي برخوردار است.

نويسندگان: دکتر حميدرضا رضواني، اکرم السادات رشيدايي. –